Rainbow Beach

Hallo iedereen! Mijn eerste filmpje van de fietstocht in Bangkok staat online bij video’s en ook mijn filmpje van het skydiven staat online voor de mensen zonder facebook. Terug naar het begin van deze week.

Dinsdag 10 mei

Vandaag uitgecheckt bij het hostel in Noosa. Helaas was mijn bankpas en Danja haar medicare card nog niet gearriveerd dus dit gaat nog een probleem opleveren. Om 11u hadden we de bus richting Rainbow Beach, die overigens soepel verliep. In de avond zijn we met een georganiseerde tocht door het hostel Dingo’s naar de Carlo Sandblow geweest om daar de zonsondergang te zien. Het leverde wederom prachtige plaatjes op! Echter wat nog mooier was, aan de andere kant, in de baai zwom een walvis!! Uiteraard wel op enige afstand maar toch kon je er een glimp van opvangen! In de avond spraken we met de jongens van de Airbnb Lawrence en Nick. Zoals jullie misschien al gelezen hebben zijn ze de piloot en skydive instructeur van Rainbow Beach. 1+1=2 dacht Nick op dat moment, hier moet ik dan ook profijt van maken. Na het eten ging Danja zich douche en begon ik de jongens rustig uit te horen of ze niet een mooi dealtje konden maken. Van het een kwam het ander en ze boden een zeer scherpe prijs, met gratis video en het belangrijkste springen tijdens de zonsopkomst!! Ik was meteen verkocht en zou in eerste instantie donderdagochtend springen. Inmiddels was Shanna ook op het punt gekomen haar hoogtevrees opzij te zetten en te gaan springen. Maarja je voelt hem al aankomen toen Danja klaar was met douche en het verhaal hoorde wilde ze natuurlijk ook (terwijl ze al een skydive geboekt had in Cairns). Terwijl ik buiten in de hangmat lag, kwam ze aanlopen. Niiiiiiiccccckkkkkkkk, wil jij niet vrijdagochtend springen zodat ik met Shanna kan gaan (daarbij moet vermeld worden dat er maar maximaal 2 personen tegelijk kunnen springen en Danja en Shanna donderdagmiddag zouden vertrekken naar Fraser). Ja wat moet je dan zeggen, er gingen meerdere gedachtes door mijn hoofd maar de belangrijkste was toch wel, gvd springen de dames zo meteen nog eerder dan mij haha. Maar uiteraard ben ik zo aardig geweest om hun eerst te laten gaan en zou ik nog een nacht langer blijven.

Woensdag 11 mei

Het was een regenachtige/bewolkte dag dus niet echt veel ondernomen. Een wasje gedraaid (waar Danja haar handdoek gelukkig maar 1 en niet alle T-shirts heeft verpest haha). En eindelijk mijn filmpje, de fietstocht in Bangkok afgewerkt. Toen de zon onderging ontstond er een prachtige lucht (check de foto’s binnenkort maar, zeker de moeite waard). Inmiddels was alle bewolking weggetrokken en ontstond er een heldere hemel met weet ik niet hoeveel sterren. Ongeveer hetzelfde als in Frankrijk bij de boerderij van Etienne (Bram, Joery en Erik weten wel waar ik het over heb haha). En alsof het zo had moeten zijn, zag ik ook nog een vallende ster (waarna ik uiteraard een wens heb gedaan ;)).

Donderdag 12 mei

4.30u in de morgen, daar ging de wekker voor de dames. Volgens mij viel het wel mee hoe gestrest ze waren, ik ben nog maar even blijven liggen want hoefde pas rond 6.15 op het strand te zijn wanneer ze zouden landen. Eenmaal op het strand kwam de zon al tevoorschijn uit de zee, maar nog geen parachute te zien. Pas op het laatste moment zag ik ze aankomen, mijn god dat gaat toch wel in een rap tempo omlaag ik wil niet weten hoe de vrije val is. Als eerste landde Danja en ik zag meteen aan haar ogen en reactie hoe vet ze het had gevonden. Nog geen halve minuut later was ook Shanna geland en idem dito. De adrenaline gierde ook nu bij mij door het lijf en kon eigenlijk niet wachten tot de volgende ochtend. Zeker toen we thuis kwamen en ik al het beeldmateriaal kreeg van hun sprongen. Boh hier moet ik voor mijn eigen sprong toch een mooi filmpje van kunnen maken. Het zat me toch niet helemaal lekker dat ik alleen maar een sprong zou doen tijdens de zonsopkomst. En toen kwam Nick (de skydive instructeur) met het geniale idee om gewoon 2 sprongen te doen, zonsondergang en zonsopkomst. Achja waarom ook niet dus zo gezegd zo gedaan (uiteraard tegen een nog scherpere prijs). Ik moet zeggen dat ik vrij relax was de hele dag, geen spanning of niks. Zelfs niet toen we het vliegtuig instapte, tot aan het moment dat de deur openging en de wind door het vliegtuig gierde. Eerst sprong Gordon een Amerikaanse jongen, nog  geen 10 seconde later zat ik voor de deur. Mijn god durf ik dit echt….. maarja kan nu toch niet afhaken! Dus hup benen naar buiten, handen in de verplichte veiligheidspositie (gekruist op je borst) lachen naar de camera, 3-2-1 jump. Nou mensen wat er toen gebeurde is moeilijk te omschrijven in woorden. Het lijkt of je gewoon te pletter valt, maar tegelijkertijd super vet! Het moment dat de parachute opengaat valt ook reuze mee wat voor klap je krijgt en dan is het alleen nog maar genieten van het uitzicht en mocht ik zelf nog enige tijd de parachute besturen. Wat een fantastische ervaring en ik mag over 12 uurtjes gewoon weer!

Vrijdag 13 mei

5u ging de wekker, heerlijk geslapen, snel omkleden en richting de airport (ofja zeg maar gewoon grasmat van een paar honderd meter). Ik moet eerlijk toegeven dat toen ik in het vliegtuig stapte ik hem meer kneep dan de dag ervoor. Waarschijnlijk omdat ik wist wat er ging gebeuren. Niet dat ik bijgelovig ben maar toch vrijdag de 13e, ongeveer 13 uur naar mijn eerste sprong haha. Waarom doe ik dit, heb het toch al gedaan gister, kan het afstrepen van mijn bucketlist. Maar goed alles voor het filmpje zullen we maar zeggen. Eenmaal in de lucht viel het allemaal mee en genoot ik er nog meer van dan gisteravond. Persoonlijk vond ik de sprong tijdens de zonsopkomst mooier, aangezien je de zon achter de zee zag opkomen. De landing ging wel wat stroever als de dag ervoor. Ach ja je moet er iets voor overhebben, wie zegt me na dat die 2x uit een vliegtuig is gesprongen binnen 12 uur en dan ook nog eens tijdens zonsondergang en met zonsopkomst haha. Tijdens het verzamelen van de spullen zegt Emilia (werkt als ground crew van de skydive shop) in 1x kijk daar in de zee, een stuk of 10-15 dolfijnen in de lucht springen, het moet niet gekker worden!

Ik kon helaas niet meer bij de Airbnb blijven aangezien er nieuwe gasten kwamen, maar vond het hier zo relax dat ik wilde blijven. Waarop Emilia zei, ik heb nog wel een tent voor je, blijf je bij ons op de camping. Dus zo gezegd zo gedaan en even later stond mijn tent op. De rest van de middag vooral bezig geweest met het maken van een filmpje, want dit moest natuurlijk wel een perfect filmpje worden. Totdat, ja uitgerekend nu, mijn laptopoplader vreemd doet en niet meer op laad. Heb ik natuurlijk weer, gelukkig had Lawrence ook een Macbook met dezelfde aansluiting dus kon ik zijn lader lenen.

Zaterdag 14 mei

Pfoe dit was niet mijn beste nacht, ik ben gewend om te kamperen maar zo’n dun matje heb ik nog nooit gehad. In de middag had ik een afspraak bij de kapper. Het meisje dat me knipte vertelde dat haar schoonboer een boerderij had en dat ik daar kon navragen of er farmwork beschikbaar was. Helaas bleek dit niet het geval. Nadat ik mijn filmpje af had gemaakt, heb ik nog even met Bram gebeld. Hij heeft inmiddels werk gevonden in Atherton. Dus misschien dat ik ook wel richting die kant ga indien er meer werk is, want hier in de omgeving is het moeilijk om werk te vinden. Als dit wel het geval was zou ik hier zeker weten blijven hangen, het is hier erg rustig maar tegelijkertijd hangt er een relaxte sfeer. Zeker ’s avonds op de camping, kampvuurtje, hier en daar wat gitaarmuziek echt het perfecte plaatje!

Zondag 15 mei

Ja mijn zusje is jarig proficiat Jill! Het was een rustige dag vandaag, de bedoeling was om ’s middags te gaan vissen. Maar omdat het zo warm was hebben we maar besloten om aan het strand te blijven liggen. Toen we terug richting de camping liepen kwamen er 2 gasten aan die wel waren gaan vissen. Ze hadden maar liefst zo’n 50 enorme vissen gevangen. Met als gevolg dat wij er eentje mee kregen. Bij Pippies werd de vis klaargemaakt en ik moet zeggen hij smaakte erg goed.

Maandag 16 mei

Inmiddels had ik een paar dagen terug een email gekregen dat de post in Noosa was aangekomen. Dus het was een uurtje of 6 toen de wekker ging. Spullen pakken, tent opruimen en om 7.20u zat ik in de bus terug richting Noosa. ’s Middags mijn laatste dingen bij de bank geregeld, ff aan het strand gelegen en om 16u de bus weer terug richting Rainbow Beach, al met al een weggegooide dag maar wel eindelijk mijn Australische creditcard. Nu is het alleen nog wachten op mijn tax file number voordat ik officieel kan beginnen met werken. Aangezien ik het helemaal heb gehad met dat k*t dunne matje ben ik vannacht nog 1 nacht bij de Lawrence en Nick gaan slapen in een fatsoenlijk bed.

Zoals jullie misschien is opgevallen vertelde ik aan het einde van mijn vorige blogs wat er komende week op het programma staat. Voor Noosa was het surfen, voor Rainbow Beach was het een proefritje maken in een 4x4. Echter komt het steeds niet uit haha. Dat is nou het heerlijke van niks moeten en alles kunnen. Doen waar je zin in hebt! Deze week in  Rainbow Beach zal ik nooit vergeten, van een walvis tot dolfijnen, van een vallende ster tot uit een vliegtuig springen en een zeer relaxte sfeer met leuke mensen, kortom geweldig! Het lijkt me sterk dat deze week snel kan overtroffen worden, maar goed je weet het nooit!