Tongariro Alpine Crossing

15 december

Vandaag stond de wekker om 7.15 omdat we om 8u wilde vertrekken richting ‘’Kiwi cave rafting’’. Voordat we eindelijk konden vertrekken was het 8.20u maar gelukkig waren we net op tijd op de plaats van bestemming. We hadden een deal gevonden via book.me een soort van social deal/groupon waardoor we $150 betaalde in plaats van $250. We mochten helaas geen eigen Go pro meenemen, wel natuurlijk nog even gepolst aan de balie maar het zou te gevaarlijk zijn met het oog op de veiligheid. De begeleidster zou wel foto’s maken tijdens de activiteiten die we erna voor een kleine prijs konden kopen. We vertrokken met 6 man en onze begeleidster richting een andere locatie, hier kregen we allemaal een wetsuit aan en een uitrusting voor het abseilen, vervolgens weer een kwartiertje in de auto en kwamen we bij de activiteit aan. Een korte instructie over hoe we moesten abseilen en voordat ik het wist daalde ik zo’n 30 meter omlaag tussen 2 rots wanden. Een leuke ervaring echter duurde het slechts 15 seconden. Eenmaal onder stonden ik met mijn voeten (weliswaar rubberen laarzen, maar daar zat een gat in) in het ijskoude water, dat beloofde veel goeds! We kregen allemaal een opblaasband (zo’n ‘’stevige auto band’’) mee en liepen de grot in tegen de waterstroming in. Na een meter of 150 moesten we allemaal onze lampjes uit doen, vervolgens hoor ik een aantal kei harde klappen op het water (volgens mij was ik niet de enige die zich kapot schrok haha) en 1 voor 1 zag je allerlei gloei wormen oplichten. Een enorm mooi en uniek gezicht, hier verbleven we een aantal minuten en toen met de tubes de stroming af. Dit stelde dus echt geen kut voor, daarnaast was het ook nog eens tyfus koud. Ik was dan ook vrij chagrijnig toen we weer bij het beginpunt kwamen, heb ik hier nu zo veel voor betaald? Nu aan de andere kant omlaag, weer op z’n elf en dertigste en kreeg het alleen maar kouder. Toen moesten we voor een stel foto’s achter rotswanden door kruipen (ging echt helemaal nergens over!). Aan de andere kant weer van die wormen gezien, nou nadat ik ze boven gezien had was het nu wel mooi geweest. Als klap op de vuurpijl zegt de begeleidster (aardig meisje maar niet moeders mooiste) zo en nu gaan we in het donker terug lopen, Ruud meteen ja maar ik ben nachtblind. Zegt die vrouw hou m’n arm maar vast het eerste stuk (dat was zowat het enige waar ik om moest lachen het laatste uur). Als laatste moesten we een rotswand omhoog klimmen, dit was wel nog een leuk element. Ik ging als eerste en heb van bovenaf nog een aantal filmpjes van de rest gemaakt (met de camera van de begeleidster). Toen iedereen boven was vertrokken we weer met de auto naar de plaats waar we de wetsuits kregen, hier konden we een warme douche pakken (heerlijk) want iedereen had het enorm koud. Zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen was Nick niet erg blij toen we eenmaal terugkwamen bij het beginpunt, zeker niet toen ook nog eens bleek dat de filmpjes van het klimmen niet waren overgezet op de usb die we gekocht hadden en die muts al alles van de camera verwijderd had. Ik ben de eerste 2 uur dan ook niet vrolijk geweest en dat daar moest de rest helaas van meegenieten. De slechte recensie op tripadvisor was dan ook een feit!

16 december

Vandaag zouden we richting het visotor center van Whakapapa gaan om daar informatie in te winnen over de verschillende wandeltochten waaronder de tongariro alpine crossing. Dit is een populaire wandelroute tussen vulkanen en meren door van 19,4 km (in het oudste nationale park van Nieuw Zeeland). Op deze route ligt ook mount Ngarahoe (mount Doom, Mordor) in de film Lord of the Rings. Nadat we de nodige informatie hadden gekregen besloten we de dag erna de route te gaan lopen, het zou immers ook nog goed weer worden ook. Alleen had niet iedereen de juiste schoenen en ik had zelfs geen jas. Vandaar dat we naar een zaakje gingen in de buurt waar je wandelschoenen kon huren. Iedereen huurde wandelschoenen maar ik vond het een beetje overdreven, ik zou het wel doen op mijn nike’s ook al raadde die vent het af (hij wilde gewoon geld verdienen denk ik). Wel heb ik voor de zekerheid maar een jas bij hem meegenomen aangezien ik de vorige keer (vulkaan beklimming op Bali, kapot ging van de kou). We vonden een campspot op zo’n 10km van het vertrekpunt van de tongariro alpine crossing. Een leuk stukje grond met een manjefiek uitzicht over de verschillende bergen waar je de ‘’eeuwige’’ sneeuw zag liggen op de bergtoppen. Ik zal je zeggen dat ik het nog steeds vreemd vind, om dan in je T-shirtje buiten op een camping stoeltje een biertje in de zon te drinken, terwijl iets verderop gewoon de sneeuw in de bergen ligt.

17 december

We hadden de wekker om 5.30 gezet, zodat we om half 7 konden beginnen met wandelen. Wat waren we weer lekker optimistisch de dag ervoor, de betreffende ochtend lag iedereen nog lekker in bed en uiteindelijk begonnen we pas om half 9 met wandelen. Ow ja en we waren bij lange na niet de enige, de parkeerplaats stond bomvol (ons busje stond langs de kant van de weg geparkeerd) daarnaast werden de meeste mensen met bussen afgezet. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling, het weer zat gelukkig mee, een stralende zon! Het werd iedereen al snel te warm en binnen een half uur liepen we in T-shirts. Het begin was vrij vlak en de omgeving zag er al prachtig uit, stromende riviertjes tussen de bergen door. Aangezien Ruud en ik een hoger tempo hadden liepen we een stuk vooruit en zouden we later wel wachten op de dames. Na een uurtje lopen kwamen we aan bij de eerste trappen en zouden we de hoogte in gaan. Eenmaal boven hebben we een tijdje staan wachten op de dames. Het plan was tot de rode krater te lopen en dan dezelfde weg terug naar de parkeer plaats (7 uur op en neer). Aangezien we ruim voor op schema lagen besloten de jongens Mount Doom (Mordor) op te klimmen en de dames de wandeling af te maken en vervolgens zouden we hen dan oppikken aan de andere kant. Het zou een 2,5-3 uurtjes heen en weer na de top van de berg zijn. Vol goede moed begonnen we aan de klim, we zagen de meeste mensen links de berg op gaan maar rechts liep ook een pad dus besloten we voor de rechterkant te gaan. Niet slim, vooral veel losse gravel waar je steeds in wegzakte. Dus maar proberen over te steken naar de linker kant. Het was echt enorm stijl met de nodige pauzes als gevolg. Uiteindelijk kwamen we na 1 uur en 20 minuten boven, helemaal kapot maar het uitzicht was geniaal. Mede door het weer kon je kilometers ver kijken, hier hebben we dan ook een drie kwartiertjes gezeten, gefotografeerd en vooral genoten van het uitzicht! Nu kwam de weg omlaag, dit keer dus wel via de andere kant. Ik heb me kapot geamuseerd, een beetje surfen over de gravel omlaag (met de nodige valpartijen als gevolg) met af en toe weg duiken voor stenen. Om de paar minuten hoorde je wel mensen roepen ROCK!!! Waarna je je omdraaide en soms echt moest wegduiken voor stenen variërend van tennisballen tot zelfs enkele voetballen. Af en toe levensgevaarlijk kan ik je vertellen en kijk er ook niet raar van op wanneer er ongelukken gebeuren! Eenmaal onder gaf het ons wel een voldaan gevoel en dat bleef de komende uren, wanneer je terug keek naar de berg kon ik me amper voorstellen dat enkele uren geleden ik gewoon helemaal op dat puntje van de berg heb gestaan. Toen we aankwamen bij de andere parkeerplaats waren Beau en Danja net een klein kwartiertje gearriveerd en ook vrij gebroken en dood op. We moesten nog een klein uurtje rijden naar de camping en daar hebben we dan ook languit op het gras voor de camper gelegen met een biertje in de zon! Al met al een zeer vermoeiende maar ook geslaagde dag!

18 december

Iedereen had lekker geslapen, waren natuurlijk allemaal kapot van het wandelen van gister. Echter kwam niet iedereen even lekker z’n bed uit vanwege de spierpijn. Niet om op te scheppen, maar had zelf niet veel last ervan. Iets verder door bij Whakapapa lag een klein dorpje met een stoeltjeslift naar boven. In de winter kon je hier skiën en nu in de zomer was de lift nog steeds open, aangezien boven een grote bar/restaurant lag die het hele jaar open was. Ruud en Beau hadden geen zin dus ben ik samen met Danja gegaan. De prijs viel redelijk mee en boven was het uitzicht wederom de moeite waard. Zijn nog een stukje omhoog gelopen en wat foto’s in de sneeuw gemaakt. Toen nog een kopje koffie op het terras van het café en vervolgens naar onder. Nu op weg richting Auckland aangezien we de camper de 19e moesten inleveren. Ruud en Beau hadden in de tussentijd een campingspot uitgezocht iets verder dan de helft. Na een 3-4 uurtjes rijden kwamen we aan bij een meer waar slechts 1 andere campervan stond. Het zonnetje scheen lekker dus na een paar biertjes zat de lach er weer goed in. We wilden nog een speciale foto van ons met de campervan. Nou dat was makkelijker gezegd dan gedaan om die dames op het dak van de camper te krijgen, zeker na de paar biertjes! Lachen gieren brullen maar uiteindelijk mocht het resultaat er wezen!

19 december

De laatste dag met onze vertrouwde campervan was aangebroken. We moesten nog een kleine 2 uurtjes rijden richting Auckland. Voor de komende 2 nachten hadden we een soort van appartement geboekt in Auckland. We besloten de dames daar af te zetten met alle spullen en dan zouden Ruud en ik de campervan terug brengen naar de organisatie. Zo gezegd zo gedaan, het inleveren ging vrij snel, alleen wilde die domme doos ons niet afzetten in het centrum. Terwijl dit dichter bij was dan het vliegveld waar ze ons eventueel wel naar toe wilde brengen.

Ik heb een super tijd gehad met de camper. Het voelde meer aan als een vakantie dan echt backpacken aangezien je nu je eigen ‘’huisje’’ hebt. Al moet ik wel zeggen dat ik de rest soms de kop in kon slaan (zij mij waarschijnlijk ook hoor!), mede door het slechte weer de eerste week en dan leven op een paar vierkante meter. Ook was het allemaal maar heel erg klein en moest iedere avond dat ding worden omgebouwd totdat er 2 ‘’bedden’’ tevoorschijn kwamen, maar dat mocht de pret zeker niet drukken! Na ruim 2000km op het noordereiland te hebben rondgereisd en superveel mooie dingen gezien te hebben is het nu tijd om het zuidereiland te gaan verkennen!