One month down

Zaterdag 9 april

Een taxi bracht ons vervolgens naar het pak up hostel dat we via hostelworld geboekt hadden. Het hostel zag er goed en modern uit, volgens mij was het nog niet zo heel oud. We hoorden van de avondmarkt en besloten meteen langs te gaan om eten te scoren. Wederom vielen we met onze neus in de boter wat eten betreft van satéstokjes, pannenkoeken met banaan en nutella, kipvleugels en als dessert ijs heerlijk! Eenmaal terug bij het hostel zaten we rustig een peukje te roken aan de straatzijde en praatte we met wat andere backpackers. Al snel ging het over duiken en werd me wederom verteld dit op Koh Tao te gaan doen aangezien het niveau van de instructeurs daar hoog ligt en tevens ook nog eens goedkoop is. Vervolgens kun je met je padi over de hele wereld gaan duiken, ik keek er al meteen naar uit. Toen Tom helemaal enthousiast terug kwam van de wc (die gast moet zich echt eens laten nakijken als die terug is in Nederland, die schijt zich wat af op een dag haha) vertelde hij ons over de bar in de achtertuin. Meteen kijken uiteraard en had me niet voorgesteld wat ik daar zag. Grote tuin met een gezellige bar en zitjes, een pooltafel, verschillende andere spellen etc. Hier zouden we de komende avonden wel makkelijk doorkomen! We waren overigens net op tijd voordat de danswedstrijd zou beginnen. Uiteraard won Bram de danswedstrijd met 2 vingers in z’n neus en verdiende daarmee 2 buckets, waarvan Tom en ik uiteraard ook hebben genoten. Na een aantal potjes poolen was het mooi geweest en zochten we onze dorm op.

Zondag 10 april

Van andere mensen hadden we gehoord dat we naar railay beach moesten gaan, vanwege het mooie strand. Dus pakten we rond 11u de longtailboot, ongeveer drie kwartier later arriveerde we. Nou moet dit nu zo mooi zijn dacht ik bij mezelf… Geduld Nick we moesten nog naar de andere kant en nu snapte ik waarom de mensen ons dat vertelde. Een enorm lang uitgerekt strand met heel fijn wit zand, handdoekjes op de grond en het water in. We keken elkaar aan en dachten wtf hoe warm is dit water wel niet, niet eens verfrissend zoals ik dit normaal gesproken wel gewend was. Naarmate je iets dieper de zee in ging werd het wel wat koeler. Achja mogen niet klagen, jullie mensen in Nederland zijn aan het werk en wij liggen te klagen over het warme zeewater haha. Aangezien Bram z’n wond nog niet goed hersteld was kon hij niet lang het water in dus zwom ik met Tom richting de rotsen aan de zijkant. Daar moest natuurlijk vanaf gesprongen worden! Ik schat een meter of 5-6 dus het viel wel mee, echter was het niet heel diep onderaan de rots. Alleen al het omhoog klimmen was een heel karwij, maar wel de moeite waard. Eenmaal gesprongen bleek dat ik niet van het hoogste puntje was gesprongen dus hup terug omhoog en nog een keer! In de avond moesten we nog op zoek gaan naar een bootticket voor de dag erna richting de Phi Phi eilanden. Samen met een andere Argentijnse jongen die op onze kamer lag, gingen we verschillende zaakjes langs die tickets verkochten. De prijzen varieerde van 250b tot 450b (afhankelijk van vertrektijd van de boot). Het verkooppraatje van de mensen was dat zij de goede boot hadden blablabla je kent het wel (het waren allemaal dezelfde boten). Aangezien wij de 2e boot wilde pakken zou het iets duurder zijn 300b, uiteindelijk vonden we een kaartje voor 280b. We besloten bij dezelfde zaak meteen 2 brommers te huren, omdat we vroeg in de ochtend nog naar The Tiger Cave Temple wilde gaan wat een kwartiertje rijden was. Om deze Boeddha te bereiken moest je overigens 1273 trap treden omhoog!! Twee meisjes vertelde ons dat zij er 45 en 60 minuten over hadden gedaan. Tijdens het invullen van de formulieren voor de brommers werd ons bootkaartje teruggevraagd en werd er iets in het Thai boven geschreven en het Engelse doorgestreept. Ik had er meteen een raar gevoel bij, Tom overigens ook en Bram geloofde het wel. Zeker toen ik de mensen aan de bar ging vragen wat er in het Thai geschreven stond, vertelde de bar man ‘change ticket for money’ daar gaan we weer. Inmiddels was de zaak gesloten maar we moesten de dag erna toch de brommers terugbrengen dus zouden we dan verder vragen. Na nog een potje poolen en een paar biertjes lagen we rond 1u in bed.

Maandag 11 april

Iets na 5u tikte Bram me wakker, pfff ik had echt geen zin om op te staan! Tijdens het aankleden merkte ik dat er een sneetje onder men rechtervoet zat (waarschijnlijk van de rotsen de dag ervoor) en kon m’n schoenen niet aan doen. Achja dan maar op slippers, want als enige afhaken kan natuurlijk ook niet. We vertrokken in het pikkedonker op de brommers, maar gelukkig ging het al vrij snel schemeren en toen we aankwamen zagen we de eerste monniken zich al buiten verzamelen. Onze doelstelling was binnen het half uur boven te zijn. Het begin ging vrij snel, maar al snel gingen we een tandje terug (Tom had het het zwaarste van ons 3), omdat de treden op sommige stukken enorm hoog waren. Uiteindelijk bereikte we, met enkele drinkpauzes tussendoor, na net iets meer dan 20 minuten de top. En dit was zeker de moeite waard, wat een manjefiek uitzicht was dit!! Zeker toen even later de zon aan de hemel verscheen, genieten dit! Op de weg naar onder kwamen we nog een twintig tal apen tegen, waar ik persoonlijk niet zo’n fan van was, zeker toen ze men flesje water te pakken hadden. Nadat we terug in het hostel waren zijn we snel gaan douche en hebben de brommers terug gebracht. De eigenaar verzekerde ons toen dat het ticket gewoon geldig was. Uiteindelijk zijn we gewoon met de boot mee kunnen gaan richting Phi Phi en waren allen zorgen (gelukkig) voor niks geweest. We hebben zo’n 2 uur op de boot gezeten, af en toe binnen naast de airco maar ook lekker buiten op het dek genieten van het uitzicht. Eenmaal aangekomen merkte je meteen wat voor toeristische plek dit was, met vooral veel Engelsen. Aangezien we niks geboekt hadden besloten we het eerste beste hostel in te gaan, we kregen een triple room met airco en daar is ook alles mee gezegd. De gedeelde badkamers waren zo smerig dat ik niet eens ben gaan douche, achja het was maar voor 1 nacht en morgen zouden we richting een ander hostel gaan. Aangezien Bram een aantal weken terug hier was geweest kon hij ons een beetje rondleiden. Op het midden van het eiland was een boksring waar toeristen onderling tegen elkaar konden vechten. We bestelden een bucket en keken onze ogen uit. Zeker toen er een echte wedstrijd op het programma stond, deze 2 Thaise jongens bleven maar op staan echt een ziekelijk gevecht (sommige van jullie hebben het filmpje wel gezien). Vervolgens zijn we het ‘centrum’ in gegaan en uiteindelijk beland op het strand waar de echte party’s waren.

Dinsdag 12 april

Een uurtje of 10 was het toen de wekker ging, enorm brak maar we moesten op staan anders zouden we te laat met uitchecken zijn. De avond ervoor waren we de Argentijnse jongen van Krabi tegengekomen en hij vertelde ons dat het freedom hostel waar hij verbleef goed was, dus besloten we daar naar toe te gaan. Het lag op zo’n 10 minuten lopen dus dit was goed te doen, spullen gedropt en naar het strand om daar verder uit te brakken. In de avond zouden we weer na de boksring gaan aangezien Bram zich had voorgenomen om te gaan boksen. Echter had hij nog last de schaafwond op zijn heup dus was het niet zeker of hij zou mee doen. Eenmaal aangekomen zag je de adrenaline al door z’n lichaam gieren en was het slechts een kwestie van tijd voordat die de ring in zou stappen. En ja hoor na een minuut of 20 besloot hij de ring in te gaan. Zijn tegenstander was een aantal jaar ouder maar Bram zou hem kunnen hebben. De toeristen vechten trouwens wel met een soort van scheenbeschermers en hoofdbescherming om, dus veel kon er niet gebeuren. Het gevecht bestond uit 3 rondes van elk een minuut. Tom bleef onder filmen en ik zou van boven filmen, zodat hij in ieder geval genoeg beeldmateriaal had om in zijn vlog te verwerken. Na de wedstrijd gingen we terug naar het hostel, zodat Bram zich kon douche en onderweg merkte we al dat Songkran begonnen was. Songkran is het Thaise nieuwjaar dat gevierd wordt met water. Veel water, van waterpistolen tot emmers vol iedereen maakt elkaar nat om zo het Thaise nieuwjaar te vieren. Onderweg naar het strandfeestje kreeg ik in 1x een emmer water vanaf het balkon over me heen gegooid terwijl Tom hem net kon ontwijken (gelukkig hadden we waterdichte hoesjes voor de gsm gekocht). De rest van de avond was 1 groot feest!

Woensdag 13 april

Pfoe alweer een ontzettende kater toen ik wakker werd, maar dit was de druppel vanavond drink ik niet meer zei ik tegen mezelf. Na het ontbijt besloten we naar een poolparty te gaan. We kwamen rond 13u aan en er was nog niet veel te doen. Tom voelde zich vrij goed en voor ik het wist stonden we alweer met bier in onze hand. Het eerste biertje ging nog wel maar na het 2e ben ik gestopt met drinken. Inmiddels werd het drukker en drukker en kwam het feestje een beetje los. Ik voelde men lichaam meer en meer verbrande aangezien we de zonnebrand vergeten waren haha. Rond een uur of 5 ben ik alvast terug naar het hostel gegaan aangezien ik me steeds slechter voelde. In de avond ben ik thuisgebleven, omdat de eerste 2 dagen z’n tol begonnen te eisen. Volgens mij een zonnesteek of iets dergelijks opgelopen. ’s Nachts amper een oog dichtgedaan omdat ik het steeds warm en dan weer koud had. Het hoort erbij zullen we maar zeggen.

Donderdag 14 april

We besloten een extra nacht te boeken bij het hostel, zodat we de volgende ochtend de boot richting Koh Tao konden pakken. Dit kwam mede doordat we nog niet naar Maya beach waren geweest. Een aantal weken voor ik op reis ging had ik de film ‘the beach’ gezien en deze was daar (gedeeltelijk) opgenomen, dus vonden het wel de moeite waard daar langs te gaan. We boekten een halve dag trip en stopten bij monkey beach (serieus de aapjes lopen over het strand), snorkelden in een baai waar we prachtige vissen zagen en uiteindelijk kwamen we aan bij maya beach. Met dat we de boot willen afstappen werd er medegedeeld dat we 200b moesten betalen anders mochten we het eiland niet op. Lekker dan, was ons natuurlijk niet van tevoren verteld. We besloten maar zo netjes te zijn om te betalen en konden zo het eiland verkennen, wat overigens wel echt de moeite waard was. Op de terugreis zagen we nog een prachtige zonsondergang vanaf de zee, dus al met al een leuke middag gehad.

Vrijdag 15 april

We melden ons netjes rond half 9 bij de pier, de tocht zou bestaan uit boot-bus-boot en zouden om 16u aankomen op Koh Tao. De eerste boottocht verliep goed, de busreis vervolgens leek goed te gaan. We werden door een klein busje opgehaald en zaten lekker comfortabel, totdat we na een minuut of 15 eruit werden gegooid en moesten wachten op een grote bus. Dit keer had ik het niet getroffen, uitgerekend ik had weer een kapotte stoel waarvan de rugleuning naar achter klapten indien je er tegen leunde. Het beloofde een lange rit te worden, maar ook deze weer overleefd haha. De laatste bootreis gingen we met een ‘snelle catamaran’ maar deze haalde de tijd niet meer in met als gevolg dat we om 19u aankwamen op Koh Tao. We verbleven in een eenvoudig hostel waar Bram al eens was geweest. In de avond de buurt een beetje verkend en langs een ‘vuur show’ geweest. De volgende dag zouden Bram en ik op zoek gaan naar een duikschool.

Zaterdag 16 april tot en met donderdag 21 april Koh Tao

Bram en ik besloten op zoek te gaan naar een duikschool, aangezien er maar liefst 74 duikscholen op het eiland zijn moesten we wel de juiste vinden. Al snel kwamen we langs Big Blue, de jongen had een goed verkooppraatje en legden in het kort uit hoe de cursus eruit zag. De accommodatie was redelijk, maar omdat Tom het ook naar zijn zin moest hebben viel deze eigenlijk al af. Op naar de volgende Seashell, hier zag de accommodatie super uit alleen was het prijskaartje iets te duur. Ik had al wat research gedaan naar duikscholen dus besloten we naar Sairee Cottage te gaan. Dit was uiteindelijk het perfecte totaal plaatje, zowel qua duikschool als accommodatie. We kregen een 3 persoonsbungalow met airco en koelkast, er was een mooi zwembad (met een bar in het water, ideaal voor Tom) en lagen direct aan het strand. Dezelfde avond was er een introductie en moesten we een aantal video’s bekijken en vervolgens opgaves maken. Emma was onze instructrice, Australisch meisje die ooit voor haar open water padi naar Koh Tao is gekomen en vervolgens nooit meer is weggegaan en nu al 2,5 jaar mensen opleidt. We zaten in totaal met 6 man in een groepje. De volgende ochtend moesten we om 9u verzamelen om weer 3u lang video’s te bekijken en vervolgens het huiswerk te bespreken. Ik had moeite met mijn ogen open te houden maar het is me toch gelukt in tegenstelling tot Bram die af en toe in slaap viel. Vervolgens moesten we een aantal baantjes in het zwembad zwemmen en 10 minuten watertrappelen (al hoefde het dit keer niet als tijdens je zwemdiploma met 2 vingers in de lucht haha). Tijdens de lunch moesten we een examen maken en erna mochten we dan eindelijk beginnen met duiken. Als eerste leerden we het aansluiten van de apparatuur en waar we op moesten letten, waarna we het water ingingen. Het was enorm raar om onderwater te kunnen ademen en zeker in het begin was ik echt aan het happen naar zuurstof. Vervolgens moesten we korte oefeningen doen (onder andere duikbril met water laten vollopen en daarna weer zorgen dat het water eruit kon, indien je zonder lucht kwam te zitten moest je na de reserve slang van je buddy gaan etc.). Daarna was het tijd om tot 3 meter diepte te gaan en je oren te klaren. Bij mij ging het allemaal goed alleen Bram had veel moeite ermee. Hij besloot ’s avonds naar de dokter te gaan om zijn oren te laten nakijken en deze vertelde hem dat het beter was om niet verder te gaan met de cursus helaas…

De volgende ochtend stond de eerste echte duik op het programma. Via het touw van de boei gingen we langzaam omlaag tot een diepte van plusminus 10m, al snel ging er een nieuwe wereld voor me open, wat ontzettend mooi om koraal en zoveel vissoorten te zien! Overigens haakte hier na Bram (vanwege zijn oren) de 2e persoon af, omdat ze niet verder durfde te gaan. Op de bodem werden een aantal oefeningen herhaalt die we in het zwembad geleerd hadden. In de middag zouden we naar een ander gebied gaan voor de 2e duik van de dag, hier zag ik mijn eerste bluespotted ribbontail (soort van rog volgens mij). Ook moesten we onze duikbril helemaal afdoen en erna weer opzetten waardoor mijn ogen enorm prikten, maar gelukkig ging dit naar een paar minuten weg.

De volgende ochtend kregen we te horen dat we allemaal geslaagd waren voor het examen (stelde echt niet veel voor hoor) en zouden we tot 18m diepte gaan. De locatie waar we naar toe gingen beloofde veel goeds, aangezien een instructeur ons had verteld dat hij het nog nooit zo helder had gezien (tot wel 40m!). Zodra ik uit de boot het water in sprong en omlaag keek zag je alleen maar blauw met een meter of 30 onder je duikers zwemmen, ongelooflijk mooi! Wederom deden we een aantal oefeningen en genoten vervolgens van de omgeving. Ik heb trouwens nog nooit zoveel vissen bij elkaar gezien, er was een school van wel duizenden chevron barracuda’s. Tijdens de 2e duik van de dag was het zicht iets minder, maar zagen we wel een schip uit de 2e wereldoorlog liggen (deze is in 2007 daar tot zinken gebracht om zo kunstmatige leefomgeving voor de vissen te creëren). Na deze duik waren we officieel gecertificeerde duikers en dit werd gevierd met een cocktail in het zwembad!

Aangezien ik zo verkocht was aan het duiken besloot ik meteen de vervolg cursus advanced erachter aan te doen, zodat ik tot 30m diepte kon gaan. De cursus bestond uit 5 duiken. Ik was de enige die door ging dus kreeg privé les van Emma, dit was ideaal zodat ik niet steeds op andere hoefde te wachten. Als eerste gingen we naar Buoncy world. Hier moeste ik door hoepels zwemmen, onder en over obstakels heen, loopings maken vooruit en achteruit, achteruit zwemmen etc. Allemaal om controle van je lichaam en tank op je rug te verbeteren, achteraf bleek dit erg nuttig te zijn. Tijdens mijn zesde duik mocht ik dan eindelijk mijn go pro meenemen en voor het eerst filmpjes maken. Ook moest ik met mijn kompas de weg terug navigeren, maar aangezien ik veel te druk bezig was met mijn go pro moest Emma helpen anders lagen we nu nog in het water te zoeken naar de boot haha. In de avond stond de nachtduik op het programma, waar ik nogal nerveus voor was! Je ziet uiteraard helemaal niks behalve waar je je zaklamp schijnt. Daarnaast waren we maar met zijn tweeën! Af en toe schrok ik me rot als er enorme vis in 1x langs me kwam. Wel zagen we nu weer veel andere soorten vissen en krabben die voornamelijk ’s nachts actief zijn.

De laatste dag maakten we nog 2 diepe duiken en bereikte we een diepte van maar liefst 32.8 meter. Onderwater heb je geen idee hoe diep je zit, maar als ik dan op land langs gebouwen loop sta je er wel eens bij stil. Ook gebruikten we Nitrox (een andere samenstelling van gas met een hoger zuurstofgehalte) waardoor we langer onderwater konden blijven. Al met al heb ik een super vette tijd gehad op Koh Tao, met als gevolg mijn certificaten om te duiken waarvan ik zeker de komende tijd als ik aan het reizen ben maar ook de rest van mijn leven veel gebruik van zal gaan maken! Daarnaast acht ik de kans groot dat ik ook nog voor mijn dive master ga in de komende tijd.

Donderdag 21 april tot en met zaterdag 23 april Koh Phangan

Tom en Bram waren gister al vertrokken richting Koh Phangan voor de full moon party, dus stapte ik alleen op de boot. Aangezien onze bungalow in de middle of nowhere lag besloot ik geen gewone taxi te pakken maar een brommer taxi. Backpack tussen de chauffeur zijn benen ik met mijn daypack achterop en gaan. Eenmaal aangekomen besloot ik een powernap te doen aangezien ik al van 6u vanochtend op was 2 duiken heb gedaan en vanavond de full moon party was, dit lukte echter niet dus dan maar in 1x door. We dronken goed in van tevoren met cocktails, verschillende sambuca’s, bier etc. We hadden al van verschillende mensen gehoord dat het een gekkenhuis zou worden (vorige maand waren er zelfs 5 doden gevallen). Na nog geen 15 minuten op het strand zagen we de eerste mensen al ko liggen en werd er een jongen volgens mij bewusteloos uit het water gevist. Dan vraag je je toch af hoe mensen het zo bont kunnen maken (drugs, alcohol?). Er is hier totaal geen controle laat staan een ehbo post. Al met al hebben we het goed naar onze zin gehad, zeker bij de bar bovenaan het strand waar goede techno muziek gedraaid werd.

Na goed te hebben uitgeslapen viel de kater reuze mee, aangezien het alweer de laatste dag voor Tom aan het strand was wilde hij nog 1x iets vets doen. Dus besloten we jetski’s te huren. Aangezien er absurde bedragen werden gevraagd indien er iets mis ging met de jetski vertrouwde Bram het niet helemaal en bleef hij aan de kant om ook op onze spullen te letten. Tom en ik besloten er wel voor te gaan en hebben een half uur lang over het water geknald. Wat overigens enorm vet was al vloog je vaker met de jetski door de lucht en hoopte je maar dat er niks zou gebeuren.

Zaterdag 23 april

De laatste dag voor Tom was aangebroken, we pakten de boot naar Surat Thani en vlogen vervolgens naar Bangkok. Boekten een hotel in de buurt van het vliegveld aangezien Tom de volgende ochtend al vroeg moest vertrekken. In de avond zijn we nog even het centrum in geweest, zodat Tom de laatste souvenirs kon kopen. Ook besloten we de Baiyoke toren in te gaan, met de lift 83 etages omhoog waarna we een prachtig uitzicht over Bangkok hadden. En dronken we nog ff een laatste cocktail om de vakantie van Tom af te sluiten.

Al met al heb ik een super tijd gehad met Tom en Bram in Thailand. Enorm veel grappige, leuke, aparte, hier en daar een kleine irritatie haha en gekke dingen meegemaakt in deze weken. Op ontzettend veel plekken geweest, in smerige hostels gelegen dat kun je je bijna niet voorstellen, luxe bungalows gehad, veel gegeten en nog veel meer gegeten haha! Kortom een tijd om nooit meer te vergeten en die ik de rest van mijn leven met mijn 2 neefjes kan delen en waar we nog vaak aan gaan terug denken. Echter nu komt een volgende fase van mijn reis aan, vanavond vertrek ik richting Australië. Via Melbourne vlieg ik naar Gold Coast, waar ik de voor het eerst ga couch surfen (benieuwd wat het is google maar). Foto’s volgen snel hoop ik!