Living the good life

Inmiddels het farmleven in Australië achtergelaten, nu is het weer tijd om te relaxen!

Zaterdag 6 augustus

Tijdens mijn vorige nachtvlucht van Bangkok naar Melbourne had ik het ijskoud gekregen en waren er geen dekentjes, dus dit keer had ik het goed aangepakt en een trainingsbroek en trui meegenomen in mijn handbagage richting Bali. Ik me omgekleed voor de vlucht en 3x raden, ik ging kapot van de warmte! Eenmaal aangekomen op het vliegveld stonden Joery en Erik me op te wachten en hebben we samen de taxi gepakt richting het hotel in Jimbaran. Heerlijk om meteen weer die klamme drukkende warme lucht te voelen haha. Na een paar biertjes zijn we gaan slapen, totdat ik in 1x wakker schrok. Ik denk wat hoor ik hier allemaal, bleek dat Joery op de wc lag te spugen en niet zo zuinig ook!

Zondag 7 augustus

We pakten de taxi richting Kuta waar Erik al een hotel had geboekt voor de komende 2 nachten. Het zag er allemaal goed uit, we hadden 2 kamers die binnendoor wel aan elkaar verbonden waren. Vanuit het hotelraam keek je zo omlaag het zwembad in. Dat vraagt er natuurlijk om, we besloten dit de laatste dag te doen om gezeik te voorkomen. Vervolgens zijn we de boel gaan verkennen, maar aangezien Joery zich nog steeds niet lekker voelde ging hij in de middag terug naar het hotel. Erik en ik hebben de nodige biertjes weggetikt en heb hem verteld over mijn avonturen tot nu toe. Via tripadvisor had Erik een leuk authentiek Indonesisch restaurantje gevonden waar we zijn gaan eten, de soto soep was erg lekker. Tijdens het eten kwam er een local een of ander wonderspul proberen te verkopen dat tegen alles zou werken, stress, spierpijn, psoriasis noem maar op. Voor dat Erik het ook maar door had was die vent het spul al aan het inwrijven in zijn nek, je rook de geur van eucalyptus meteen en volgens mij kreeg Erik het vrij warm aan de zweetdruppels op zijn voorhoofd te zien. Vervolgens was Joery aan de beurt en hij had er wel interesse in en betaalde zonder ook maar iets af te dingen meteen de hoofdprijs de ezel haha. Eenmaal terug bij het hotel wilde Joery zijn haren laten knippen want het kon echt niet meer en heb ik met de tondeuse er iets van proberen te maken. Het zag er ook nog goed uit vond ik zelf haha (en Erik trouwens ook). Daarna zijn we richting het uitgaansgedeelte in Kuta gegaan, hier kwamen we ook het monument tegen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de aanslag in 2002 in de nabijgelegen discotheek, erg heftig met alle namen! Daarna toch maar de Skygarden  in gegaan en de nodige drankjes genuttigd.

Maandag 8 augustus

Een lichtelijke kater was toch wel een feit toen ik wakker werd. Dan maar ergens een ontbijt scoren, we vonden een leuk barretje waar ik voor het eerst sinds Thailand weer eens een ijskoffie heb gedronken, heerlijk! Toen we richting het strand liepen bleek dat ik Joery zijn haren toch niet zo goed gedaan had, want er was een flinke hap uit z’n haren (zie foto’s komende dagen). Erik en ik kwamen niet meer bij van het lachen, dat we dit gisteravond niet gezien hadden. Dan maar na de kapper, ik heb ook meteen mijn haren laten knippen. Vervolgens nog naar het strand geweest, best hoge golven hier trouwens. Nog geen 10 minuten lagen we waarna Joery bij de eerste beste verkoper zich een blaaspijp met pijltjes gekocht had (dit keer niet voor de hoofdprijs, maar goed ben bang dat als die gecontroleerd wordt bij de douane op de terugreis hij de blaaspijp gewoon mag inleveren. Maar Joery wat moet je in hemelsnaam met zo’n ding? Dat is leuk voor op Robin te schieten vertelde die. In de avond naar een leuk barretje geweest waar live muziek was.

Dinsdag 9 augustus

Vandaag zouden we weer uitchecken en richting Ubud vertrekken, waar ik me wel op had verheugd. Van verschillende mensen had ik gehoord dat er een relaxte sfeer zou hangen, goede eettentjes waren en prachtige rijstvelden in de omgeving. Maar niet voordat we vanuit de hotelkamer het zwembad in waren gesprongen. Joery zou als eerste gaan, met 2 camera’s alles vastgelegd. Omdat de receptie op nog geen 5 meter lag kwamen er al meteen mensen van het hotel kijken, ze konden er wel om lachen. Maar goed ik moest ook nog gaan springen, toen ik eenmaal gesprongen was en in het water lag vonden ze het niet meer leuk haha (ach ja missie geslaagd). De taxirit naar Ubud was een ramp, het leek wel of alles vaststond volgens mij hebben we 2,5 uur in de taxi gezeten. Rond 13u kwamen we aan bij het Kunang Kunang guesthouse, het bestond uit 4 gebouwen van 3 etages hoog. We lagen op de bovenste etage en hadden een mooi uitzicht. Het zwembad lag onder ons alleen was het dit keer helaas niet mogelijk om van het balkon te springen. We besloten het centrum in te lopen en hebben verschillende tempels bezocht. In de buurt van het monkeyforest een kopje soep gaan eten, waar je de apen over straat zag lopen. Toen we terug kwamen bij de receptie besloten we brommertjes te huren voor de dag erna. Vlak voordat we naar bed wilden gaan zaten we nog op het balkon een biertje te drinken. Totdat in 1x alles begon te trillen, wat is dit, volgens mij een lichtelijke aardbeving, hebben we dat ook weer eens meegemaakt.

Woensdag 10 augustus

Het ontbijt stelde niet veel voor, een glaasje jus en een pannenkoek met banaan. Om 9u arriveerde de brommers en waren we klaar om te vertrekken. Erik zat bij Joery achterop en was de navigator, op naar de rijstvelden van Tegallalang. Na een half uurtje kwamen we aan en het was natuurlijk erg druk met toeristen (gek he als je in augustus naar Bali gaat). Van bovenaf had je een mooi uitzicht over de rijstvelden die in terrasverdiepingen lagen. We zagen een aantal mensen tussen de rijstvelden inlopen dus besloten om ook omlaag te lopen. Onderaan kwam er meteen een vrouwtje naar ons toe en vertelde dat we moesten betalen. Ik was al doorgelopen aangezien nergens stond dat we moesten betalen, Joery en Erik besloten haar wat geld te geven uit vriendelijkheid, begon dat kreng ook nog te zeiken dat het te weinig was, ik zou het geld hebben teruggepakt en doorgelopen zijn, ondankbaar mens. Het jammere was dat bijna nergens meer rijst stond in de velden, volgens mij hadden ze of net geoogst of ze verdiende in deze tijd meer geld aan toeristen dan rijst te verbouwen. Onderweg zagen we verschillende poortjes waar ze om geld vroegen dus zijn we maar kris kras erdoorheen gelopen. Op het laatste werd het helemaal mooi, meneer zat in zijn hutje en had een slagboom gemaakt die hij met een touwtje omhoog kon trekken als de mensen betaald hadden. Dat gaat hem dus niet worden he, hup slagboom omhoog en doorlopen. Vervolgens lag de Hindoeïstische tempel Gunang Kawi niet ver hiervandaan dus besloten we daar een kijkje te gaan nemen. We moesten wel een doek om doen zodat onze knieën bedekt waren, zag er wel leuk uit vooral bij Joery. De tempel stelde niet zoveel voor, ze zien er erg grauw uit, heel anders dan in Thailand waar ze allemaal mooi versierd zijn. Wat dan weer wel veel voorstelde waren het aantal trappen die we moesten lopen, dat zullen we morgen wel voelen in de benen. Als laatste zijn we nog naar de Tegenungan waterval geweest, ook hier was het weer afgeladen vol met toeristen, je kon niet eens een fatsoenlijke foto maken grrrr. Wel hebben we ff een verfrissende duik kunnen nemen. Op de terugweg zagen we prachtige rijstvelden, die dit keer wel vol met rijst stonden. Al met al een leuke dag, vind het altijd geweldig om met brommertjes in dit soort landen rond te knallen, geen regels en lekker overal inhalen haha. In eerste instantie wilde ik de Rinjani vulkaan op Lombok gaan beklimmen, echter dit was een 3-4 daagse trekking en aangezien we een krap schema hadden besloten we een vulkaan op Bali te beklimmen. We hadden de keuze uit de Batur of de Agung, aangezien de Agung hoger was besloten we hiervoor te gaan. Via het hotel boekte we een trekking en zouden we vanavond om 12 uur ’s nachts worden opgehaald. Gister wilde we gaan eten bij een tentje dat op nummer 1 van tripadvisor stond, echter was alles gereserveerd en voor vandaag was ook alles gereserveerd. Echter was het nu half 5 in de middag en besloten we een poging te wagen. Dit keer was er wel plaats en hebben we echt heerlijk gegeten! Na het avondeten besloten we nog even een paar uurtjes naar bed te gaan.

Donderdag 11 augustus

Exact 00.00u werden we opgehaald voor het hotel door een taxi, daarna pikten we nog 2 Duitse meisjes op. Na een anderhalf uur in de taxi gezeten te hebben kwamen we aan bij de vertrekplaats, pfoe was toch wel frisjes in T-shirt en korte broek (de Duitse dames daarentegen waren goed ingepakt). Toen we de jungle trekking in Thailand deden vertelde ze ons dat we warme kleren moesten meenemen, omdat het erg koud was boven, uiteindelijk alles voor niks meegesleept. Dus dit keer dacht ik, zal wel meevallen dan slepen we zo meteen weer alles voor niks mee naar boven. Joery en Erik namen echter wel een lange broek en trui mee, waarop ik besloot het ook maar in de tas te doen en dat was geen slecht idee bleek nu. 1 van onze gidsen kwam maar niet opdagen dus we zouden met 1 gids alvast vertrekken en de andere zou later aansluiten. Laat dat nu net onze gids zijn met zaklampen, dus nu moesten we met z’n drieën met 1 zaklamp lopen. Een groep van zo’n 10 personen waren we mee. Na de eerste 300 nog wat trappen kwamen we uit bij een tempel, waar de gids wierook op stak en een gebed deed, nou nou waar is dit nu allemaal voor nodig dachten we bij ons zelf. Vervolgens kwam de andere gids aangerend, een jongen van een jaar of 18 schat ik, helemaal buiten adem, had zich verslapen de ezel. Het eerste stuk was door de bossen en al vrij pittig maar te doen. Na een tijdje lieten we de bossen achter ons en waren het rotsen, pfoe begint nu echt koud te worden! Daarnaast begon het ook nog eens te waaien wat het ook al niet warmer maakte, ik hield me vast aan de gedachten dat het tijdens de zonsopkomst weer warmer zou worden. Hoe hoger we kwamen hoe gevaarlijker het werd, echt klimmen af en toe. Doordat er geen beschutting was en het nogal waaide moest ik onze gids, een vrouwtje van 1.45m die uit zag als een oma, vastpakken zodat ze niet omviel. Na de nodige pauzes arriveerde we rond een uur of 6u boven aan de top en was het zo bewolkt als maar kon zijn, heel die tocht voor niks gelopen want was geen zon te bekennen gvd, daarnaast fucking koud, waar zijn we in hemelsnaam mee bezig dacht ik bij mezelf. De terugweg omlaag ging een stuk sneller en gelukkig werd het ook al ietsje warmer. Aangezien wij met z’n drieën en de twee Duitse meisjes vooruit liepen spraken we af dat degene die het laatste onder was bier moest halen voor de rest. Uiteindelijk waren we na drie uur omlaag lopen rond 10u onder en moest Joery bier kopen, omdat hij natuurlijk weer de laatste was. Hier hebben we een tijdje gezeten en biertjes gedronken voor dat de hele groep compleet was, nog een groepsfoto gemaakt (onze gids een extra fooi gegeven) en toen in de taxi weer richting Ubud. Inmiddels voelde ik hem toch wel hangen, 2 of 3 biertjes van 660ml. Joery begon al na 5 minuten te zeggen dat die moest pissen, de taxi chauffeur zou ergens stoppen, echter duurde het zo lang dat hij moest zeggen en nu moet je stoppen anders zeik ik je de taxi vol haha. Eenmaal teruggekomen bij het hotel begon het flink te regenen en hebben we op de kamer wat gehangen en niet meer veel uitgevoerd aangezien we erg moe waren. In 1 x appte Rick me dat hij en Carmen ook waren aangekomen in Ubud. En ben ik samen met Joery wat gaan drinken met hun. Erg leuk om bekende te zien aan de andere kant van de wereld en hebben de nodige drankjes gedronken en verhalen verteld.

Vrijdag 12 augustus

Ubud zat er alweer op en zo vertrokken we met de volgende taxi naar Padangbai, vanuit daar zouden we de dag erna de boot richting Nusa Lembogan pakken. Padangbai is een klein plaatsje waar niet veel te doen was, behalve dan vol met toeristen en backpackers die de boot naar 1 van de Gili eilanden of Nusa Lembogan pakten. Inmiddels hadden we al een hoop kleren verzameld die gewassen moesten worden. In het hotel hadden ze hier geen service voor maar aan de overkant van de straat was het wel mogelijk. We konden het de dag erna om 14u ophalen, echter moesten we de boot om 13u hebben. De vrouw vertelde daarop dat het ook wel om 12u klaar kon zijn, dat is dan weer fijn. Via tripadvisor zijn we gaan eten bij een klein restaurantje, als dit niet zo’n goede beoordeling had gekregen zou ik hier nooit gaan eten (zag er namelijk niet echt uit als een restaurant). Gelukkig hebben we dit wel gedaan, een oud vrouwtje (eigenaresse) kwam ons de kaart uitleggen. Ze hadden vandaag verse garnalen, laten we die dan maar proberen en dit bleek een uitstekende keuze te zijn!

Zaterdag 13 augustus

Na het ontbijt zijn we gaan kaarten en wachten totdat we de boot konden pakken. 11u: tentje van de was niet open, 11.30u: nog steeds geen leven te bekennen, 12u: nog niks en we begonnen al aardig in de stress te schieten. Eens vragen aan het hotel of zij een nummer hadden om te bellen, rustig maar ze komen wel. Het werd later en later, 12.50u: nog steeds niemand te bekennen en we moesten toch echt de boot gaan halen. Ik besloot er naar toe te lopen en te gaan kloppen op de rolluiken, niks te bekennen. Tot ik me omdraaide lag onze was keurig netjes opgevouwen in zakken onder de tafel :). Gelukkig maar anders had ik bijna geen kleren meer om aan te doen aangezien bijna alles in de was lag. De boot vertrok natuurlijk weer veel later dan gepland (zo gaat dat hier in Azië, een Mestreechs keteerke is er niks bij). De boot ging erg snel, eenmaal in de buurt van Nusa Lembogan stapten we over op kleinere bootjes die ons naar het eiland brachten. Aangekomen op het eiland werden we met pick-up busjes naar ons hotel gebracht. Zo maar dit ziet er goed uit! Een super-de-luxe hut aan het strand, met onderin een gedeelte met hangmatten, eerst maar eens even een lekkere Bintang (bier) pakken en bijkomen in de hangmat. Daarna een duik gaan nemen in de zee, wat op 20 meter lopen van onze hut lag. Super helder water hier! Joery en ik besloten bij het hotel navraag te doen om te duiken, waarop hij een vriend belde die 10 minuten later arriveerde. Legde ons kort uit hoe en wat de bedoeling was en we spraken af de volgende ochtend om 7u te verzamelen om te gaan duiken (erg veel zin in, heb voor het laatst gedoken in Thailand dus dit was alweer even geleden). De douche was echter wat minder, een pis straal kwam eruit en het water was ook nog eens zout. Op aanraden van de eigenaar van de duikschool gingen we eten bij het naastgelegen restaurant, wat wederom erg lekker was. Rond een uur of 23u gingen we slapen aangezien we de dag erna vroeg uit de veren moesten. Met dat ik naar bed ga krijg ik vreselijke last van buikkrampen dus maar een paracetamol. Dit bleek echter niet te werken, volgens mij heb ik ieder uur wel op de wc gezeten. Balen maar duiken gaat hem helaas niet worden morgen. Owja normaal begint een haan pas vroeg in de ochtend te kakelen, nou hier begonnen ze rond 22u in de avond, in een koor ook nog wel, volgens mij een stuk of 5-6 in de buurt van ons hotel, wat de nachtrust natuurlijk ook niet echt bevorderde.

Zondag 14 augustus

Helaas moesten we het duiken gaan afzeggen, ik was zelfs niet in staat om met Joery mee te lopen naar de duikschool. Gelukkig heb ik wel nog een paar uurtjes kunnen slapen. Na het ontbijt voelde ik me alweer iets beter, we hadden bijna geen cash meer en aangezien er maar 1 pintautomaat op dit eiland was moesten we een uur lopen voordat we er waren. Je kunt het wel voorspellen, de pinautomaat was al helemaal leeg en werd alleen in de morgen bijgevuld. Nadat we terugkwamen bij het hotel moesten we de boottickets voor de dag erna richting Gili nog boeken. En ja hoor er was maar 1 boot en die zat vol... Dus konden we niet van het eiland af en moesten we nog een nacht extra bijboeken, gelukkig konden we wel nog een extra nacht blijven in dezelfde hut. Dan konden we wel de dag erna een nieuwe poging doen om te gaan duiken, echter de eerste duikschool had geen plaats meer. Dus op zoek naar andere duikscholen en werkelijk alles zat vol voor de volgende ochtend, terug naar de eerste duikschool om nog eens te vragen of we toch niet meekonden de dag erna. Maar het ging echt niet, wel konden we in de middag duiken, tsja ik voelde me wel iets beter maar nog niet helemaal. Toch maar besloten om te gaan duiken, de eerste duik was bij mantra bay alleen geen mantra’s te bekennen helaas. De tweede duik zouden we ons met de stroming laten meedrijven. Vet want in Thailand waren amper stromingen, we lieten ons afzakken naar dik 30 meter en vervolgens met de stroming mee, het zicht was super! Veel mooie koralen en ontelbare vissen. Het was wel echt sterk de stroming en je moest goed bij de instructeur in de buurt blijven. Ondanks dat ik me nog steeds niet goed voelde ben ik blij dat we toch zijn gaan duiken, dit had ik niet willen missen! Eenmaal terug bij het hotel kregen we te horen dat we toch geen extra nacht konden blijven, maar de eigenaar had iets anders geregeld in de buurt. Uiteindelijk wel de boot geregeld voor de dag erna en ook het hotel in Gili omgeboekt!

Maandag 15 augustus

In de ochtend vertrokken naar het andere hotel, de hut was weliswaar niet zo mooi maar er was wel een zwembad bij. Dus hebben we hier de hele dag een beetje in gerelaxt, behalve Erik dan die lag ziek in bed. Weet niet of het door het eten kwam of doordat die aan de malaria tabletten zat.

Inmiddels alweer helemaal gewend aan dit goede leven! Al moet ik zeggen dat ik er wel meer van had voorgesteld. Het is overal enorm toeristisch wat ik natuurlijk wel jammer vind.