Going back home

Dinsdag 16 augustus

Vandaag zouden we Nusa Lembogan weer verlaten om op te gaan naar het volgende eiland Gili Trawangan. Dit keer voelde we ons alle drie niet lekker, wat dat betreft heeft dit eiland ons geen goeds gedaan. Voordat het busje ons weer terug bracht richting de de haven gingen we de supermarkt in om wat te drinken te halen. Joery kwam met een of ander vloeibaar spul aan, dat je met water moest mixen en dit zou helpen tegen de buikpijn, mijn hemel wat een smerig spul! (als we hier maar niet zieker van worden). De boot naar Gili maakte het er ook niet beter op aangezien we erg op en neer gingen. Eenmaal aangekomen op Gili Trawangan moesten we een flink stuk lopen naar het hostel (ruim een uur!). Nu vraag je je natuurlijk af: die jongens pakken steeds een taxi waarom nu dan niet? Dat zit zo, aangezien het maar een klein eiland is zijn hier geen gemotoriseerde voertuigen, maar alleen ezels met karretjes erachter. In eerste instantie leek het een prima hostel, alleen de gast achter de receptie zag er 1 raar uit met z’n paarse kapsel en 2 zo onvriendelijk als maar kon zijn. De kamer zag er prima uit en in de middag hebben we aan het zwembad gelegen. Na het avondeten besloot Erik naar huis te gaan, omdat die niet lekker was (moet die maar geen malaria pillen vreten :P). Joery en ik zijn nog naar een ander tentje gelopen en hebben daar met zitzakken aan het strand gelegen en nog wat cocktailtjes gedronken.

Woensdag 17 augustus

Vandaag besloten we fietsen te huren bij het hostel om zo het eiland een beetje te kunnen verkennen. Nou mensen als deze fietsen in Maastricht open zouden staan zou een junkie ze zelfs nog niet meenemen, zo slecht waren de fietsen hier! Maar goed het verplaatst wel weer wat sneller dan lopend. Uiteindelijk vonden we een mooi plekje aan het strand en besloten het water in te gaan. Dit werd echter geen succes aangezien het hier vol met stukjes schelpen, stenen en koralen ligt, niet echt fijn voor je voeten. Dus om wat verkoeling te zoeken hebben we de rest van de middag aan het zwembad gelegen. Na het avondeten wederom naar dezelfde strandtent als gister gegaan, echter smaakte de alcohol me niet echt. Ik voel me nog steeds niet helemaal beter helaas, we wilden nog even op stap gaan maar uiteindelijk waren we niet al te laat thuis.

Donderdag 18 augustus

Nou zeg vandaag voel ik me toch slecht, gvd want dit was alweer de laatste dag op Gili en we zouden gaan snorkelen. Dus Erik en Joery zijn samen gaan snorkelen, maar voor mij zat dat er helaas niet in. Wel jammer hoor want ze zagen verschillende schildpadden en zijn langs de overige 2 Gili eilanden gevaren. In de avond ging het weer wat beter en zijn we samen gaan eten bij een pizzeria. Wederom gevonden via tripadvisor en wederom zeker de moeite waard! (echt handig die app, tot voorheen gebruikte ik hem niet veel).

Vrijdag 19 augustus

Vandaag zouden we weer terug gaan met de boot naar Bali. Het was weer lekker druk bij de ‘haven’ (je kunt dit echt geen haven noemen, gewoon een stuk strand waar de boten aanleggen). In 1x hoorden we een sissend geluid op nog geen 5 meter naast ons, al die ezels met karretjes erachter slaan op hol en beginnen te rennen waardoor er dikke paniek uitbreekt. Iedereen rent voor zijn leven alsof er een bom afging ofzo. Wij hadden al snel door dat het om een duikfles ging die open was gegaan en naar 15 seconden ofzo werd dichtgedraaid, maar toch bleef er een gespannen sfeertje hangen. Uiteraard met vertraging stapten we als allerlaatste op de boot, met als gevolg dat er binnen geen plaats meer was, dus zijn we helemaal achteraan buiten gaan zitten. Eenmaal aan het varen wilde ik langs de boot afkijken, het waaide redelijk hard, en hup daar vloog Nick zijn nieuwe petje in het water. Erik en Joery kwamen natuurlijk niet meer bij van het lachen. Maar dat zou ze nog wel vergaan, vooral Joery. Hij besloot op de grond te gaan liggen, totdat na een minuut of 5 een golf over de railing sloeg en die gast van boven tot onder zeiken nat was, zo nu kon ik eens goed lachen! Aangekomen op Bali moesten we erg lang wachten voordat de bus vertrok. Vervolgens in een ‘discotaxi’ (er was geen andere taxi dus moesten we met dit verrot ding gaan) gestapt die ons naar het hotel bracht. Dit meen je niet Erik zeiden Joery en ik toen we aankwamen, gvd geen zwembad en dat ook nog eens bij ons laatste hotel (dat heeft die vaak mogen horen de komende dagen haha). In de avond zijn we gaan eten bij een Thais restaurant vrijwel naast ons hotel, wat erg lekker was!

Zaterdag 20 augustus

Rond een uur of 8 werd ik mijn bed uit getrild. Bleek dat het hotel vandaag 3 jaar bestond en onder waren ze dansjes en spelletjes aan het doen met een geluidsinstallatie waar je U tegen zegt. Erik was ook al wakker dus besloten we een rondje te gaan lopen (Joery was uiteraard ook wakker geworden, maar gewoon te lam om op te staan!). Rond een uur of 12 besloten we naar het Waterbomb park te gaan, hadden er erg veel goede dingen over gelezen alleen was het voor Indonesische begrippen erg duur (€35,- p.p.). Het waterpark heeft een prijs gekregen voor beste waterpark van Azië en op 1 na beste van de wereld. En ik moet zeggen we hebben ons zeer goed vermaakt de hele middag. Zowel waterglijbanen met banden als normale waterglijbanen, maar het hoogtepunt waren toch wel de waterglijbanen waar je op een doorzichtig plateau moest staan, vervolgens werd er afgeteld 3-2-1 en toen trok het plateau weg waarna je een aardige ‘vrije val’ maakte. Na het waterpark gingen we een paar biertjes halen bij de supermarkt voor tijdens het kaarten te drinken. Moesten 215.000 roepia betalen, normaal betaal ik gewoon maar ik voelde dat er iets niet klopte dus vroeg het bonnetje. Uiteraard was de printer kapot op dat moment, dus vroeg ik wat kosten de biertjes? 26.000 en 36.000  dan kom je toch nooit op meer dan 200.000 zei ik! Ow sorry sorry zei die jongen na het met het rekenmachine opnieuw te hebben uitgerekend en uitkwam op 186.000 of zoiets, wist dat ze je in Azië overal in je nek slaan maar in een supermarkt had ik toch niet verwacht! In de avond zijn we gaan eten bij black burger house, waar Joery de burger ‘make me cry’ bestelde. Ik heb een heeeeel klein hapje geprobeerd en mijn hele mond stond in de fik van de pepers, wil niet weten hoe Joery zich op dat moment voelde, maar respect dat hij de burger helemaal heeft opgegeten! Nu wordt het dus helemaal mooi he, wij opnieuw bier gaan kopen (bij dezelfde supermarkt) proberen die idioten het weer opnieuw, toen zijn we toch uitgeflipt!

Zondag 21 augustus

Vandaag stond het MMA gevecht tussen McGregor en Diaz op de planning. Rond 10u zijn we naar een barretje gelopen waar ze het zouden uitzenden. En we waren niet de enige, het gevecht stond rond 11.30u op de planning volgens mij en rond die tijd zat het stampen vol. De biertjes vloeide rijkelijk en het was een mooi gevecht met McGregor als winnaar. Rick en Carmen waren ook in de buurt en zij zijn langsgekomen, waarna we  samen met hun nog iets zijn gaan eten. In de middag is Erik bij het hotel gebleven en ben ik met Joery naar het strand gegaan om nog ff te chillen en foto’s te maken. Waar uiteindelijk ook nog mijn tas is gestolen, met camera en alles erin. Uitgerekend op een van mijn laatste dagen. Konden we ook nog naar het politie bureau om aangifte te doen, gelukkig ging het vrij snel, wel moest ik betalen (corrupte bedoeling weer). In de avond naar de zonsondergang gaan kijken aan het strand onder het genot van een Bintang met een Italiaans meisje dat ik eerder had leren kennen. Daarna zijn we nog een hapje gaan eten en toen zat Bali er ook alweer op. Mijn god deze 2,5 week is omgevlogen!

Maandag 22 augustus

In de ochtend nog even snel wat souvenirtjes gekocht, kan moeilijk met lege handen thuiskomen haha. Vervolgens nog wat gegeten en met de taxi naar het vliegveld. Als eerste zou ik naar Bangkok vliegen. Vlucht verliep normaal alleen toen begon de hel van de taxi weer. Mijn hotel lag aan de andere kant van de stad bij het andere vliegveld van Bangkok. Eenmaal aangekomen heb ik wat gegeten en ben ik naar bed gegaan.

Dinsdag 23 augustus

De dag dat mijn eerste reis erop zit is aangebroken. Ik vlieg vanuit Bangkok naar Keulen waar ik werd opgehaald door mijn oom Math. Waarna ik een dikke week in Maastricht ben alvorens ik naar Noorwegen vertrek met mijn andere oom Etienne.

Zo Bali zit er alweer op, ondanks dat ik een zeer leuke ‘vakantie’ (want ja zo voelde het wel na al het werk in Australië) heb gehad met Joery en Erik. Vond ik Bali zelf wat tegenvallen, waar dat precies aan ligt geen idee, misschien teveel van verwacht, misschien de verkeerde periode (veel te veel toeristen), misschien omdat ik een kleine week ziek ben geweest en niet alles heb kunnen doen, kortom geen idee.

Na 5 maanden is het dan nu tijd om ff terug naar Nederland te gaan, vond het wel leuk om familie en vrienden weer te zien! Alleen mijn moeder nog niet gezien aangezien zij op vakantie is. Mijn volgende avontuur volgt alweer snel, 3 weken door Noorwegen trekken, iets totaal anders ten op zichten van Azië en Australië maar wel enorm veel zin in!!!